Saturday, November 26, 2011

Sprawozdanie ze spotkania

We wtorek, 22 listopada, odbyło się pierwsze spotkanie nowej grupy
Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego w Chicago. Obecni byli dorośli
małżonkowie i osoby samotne. Ustalono pewne zasady funkcjonowania
grupy i terminy spotkań. Ojciec Jerzy powtórzył pewne informacje
podstawowe o WŻCh i wskazał na kierunek pracy w ciągu tego roku.
Spotkania prowadzić będą Ryszard i żona Ewa-
Modrzejewscy. Ustalono, że czas spotkań nie powinien być dłuższy niż
jedna godzina. W ciągu tego roku przedmiotem rozmyślań i studium
będzie Autobiografia św. Ignacego Loyoli w połączeniu z wybranymi
tekstami Pisma świętego.
Spotkania odbywać się będą w drugi i czwarty wtorek miesiąca w
Jezuickim Ośrodku Milenijnym, po Mszy św. wieczornej, tj. o godz. 8pm.

Monday, November 21, 2011

Modlitwa

Zabierz, Panie, i przyjmij cala
wolnosc moja, pamiec moja i rozum,
i wole moja cala,
cokolwiek mam i posiadam.
Ty mi to wszystko dales
- Tobie to, Panie, oddaje.
Twoje jest wszystko.
Rozporzadzaj tym w pelni
wedle swojej woli.
Daj mi jedynie milosc
Twoja i laske,
albowiem to mi wystarcza.

Friday, November 18, 2011

Duszo Chrystusowa

Duszo Chrystusowa, uświęć mnie.
Ciała Chrystusowe, zbaw mnie,
Krwi Chrystusowa, napój mnie.
Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie.
Męko Chrystusowa, pokrzep mnie.
W ranach swoich ukryj mnie.
Nie dopuść mi oddalić się od Ciebie.
Od złego ducha broń mnie.
W godzinę śmierci wezwij mnie.
I każ mi przyjść do siebie,
Abym z świętymi Twymi chwalił Cię,
Na wieki wieków. Amen.

Nie znamy autora tej, ulubionej przez św. Ignacego, modlitwy. Święty zaleca odmawianie jej kilkakrotnie w Ćwiczeniach duchownych. W pierwszej połowie XIV w. spotyka się ją w Anglii. Od XVI w. dzięki Rekolekcjom ignacjańskim upowszechnia się na Zachodzie. Do Ćwiczeń duchownych została dołączona w 1576 .
Ponieważ Ignacy Loyola zaleca odmawianie wielu znanych modlitw i ich przemyślenie, warto zatrzymać się i nad tą modlitewną prośbą.
Duszo Chrystusowa, uświęć mnie. Dobry Bóg zbawił nas człowieczeństwem Jezusa Chrystusa. Syn Boży „dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca”.
Jezus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Ma duszę i ciało stworzone. „Ojcowie Kościoła kontemplują Zmartwychwstanie, wychodząc od Boskiej Osoby Chrystusa, która pozostała zjednoczona z Jego duszą i Jego ciałem, rozdzielonymi od siebie przez śmierć: ”Przez jedność Boskiej natury, która pozostaje obecna w każdej z dwóch części człowieka, jednoczą się one na nowo. W ten sposób śmierć dokonuje się przez rozdzielenie elementu ludzkiego, a zmartwychwstanie przez połączenie dwóch rozdzielonych części”. Wszyscy potrzebujemy nawrócenia, przebudzenia do życia z Bogiem, duchowej odnowy i uświęcenia. W jakichkolwiek duchowych trudnościach, trzeba wołać: Duszo Chrystusowa, uświęć mnie.
Ciało Chrystusowe, zbaw mnie. Odczuwamy ociężałość naszego ciała, jego opór w sprawach duchowych, brak siły i zdrowia, nie akceptujemy go. „Ciało i krew” - to człowiek z całą swoją ziemską ułomnością”. Problemem przede wszystkim jest doświadczenie św. Pawła: „Co bowiem robię, nie pojmuję, ponieważ nie dokonuję tego, czego chcę, ale czynię to, czego nienawidzę” (Rz 7, 15). Dlatego wołamy o zbawienie. Ciało Chrystusa wydane za nas, stało się świątynią nowego kultu i ciałem duchowym, bramą do życia wiecznego. Codziennie możemy przyjmować Jezusa Chrystusa i na wezwanie kapłana: ”Ciało Chrystusa” - odpowiadać z wiarą: „Amen”. Zbawienie nasze dokonuje się w Kościele, który jest Ciałem Chrystusa.
Krwi Chrystusowa, napój mnie. Odczuwamy w sobie panowanie zła, egoizmu i przyziemności. Odczuwamy tęsknoty za wyzwoleniem, dlatego wołamy o nasycenie naszych pragnień. „Wejrzyj, prosimy, na dar Twojego Kościoła i przyjmij Ofiarę, przez którą nas pojednałeś ze sobą. Spraw, abyśmy posileni Ciałem i Krwią Twojego Syna i napełnieni Duchem Świętym, stali się jednym ciałem i jedna duszą w Chrystusie” .
Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie. Boleśnie doznajemy uciążliwości grzechów, ich ciężar, który nas przygniata. Czujemy się brudni i skalani. „Czy nie wiecie, że my wszyscy, którzy zostaliśmy zanurzeni w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w śmierć Jego? Zostaliśmy więc pogrzebani z Nim przez zanurzenie w śmierć, abyśmy tak, jak Chrystus został wskrzeszony z martwych dzięki chwale Ojca, i my prowadzili nowe życie” (Rz 6, 3 - 4). Wracamy z wdzięcznością do daru chrztu św. i ciągle prosimy o oczyszczenie.
Męko Chrystusowa, wzmocnij mnie. Cierpienie zaskakuje nas, zniewala i rodzi bunt, trudno nam brać swój codzienny krzyż i opuścić szerokie drogi i wygodne ścieżki. Wtedy patrzymy na Ukrzyżowanego i prosimy, aby nas umocnił. Modlitwa niesie umocnienie. To Getsemani i Golgota. Umocnienie zawsze idzie z Góry.
O dobry Jezu, wysłuchaj mnie. To krzyk ludzkiego serca, bo nie potrafimy wierzyć i ufać, modlić się i miłować. Prosimy tak, jak to robili Jego uczniowie: Panie, „dodaj nam wiary” (Łk 17, 5), „Panie naucz nas modlić się” (Łk 11, 1).
W ranach swoich ukryj mnie. Może najtrudniej nam przyjąć to wezwanie. Zamknięci na głębsze sprawy, wylani na zewnątrz, puści i zniewoleni. Czujemy zagrożenia i bezsens życia. Droga Jezusa jest drogą wyzwolenia. „Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie” (Iz 53, 4 - 5).
Nie dozwól mi oddalić się od Ciebie. Brakuje nam często doznania bliskości Osoby Jezusa. Czujemy się wypaleni i pewnie dlatego oddalamy się od Niego, pojawia się zamknięty krąg i droga donikąd. „Nawróć nas, Panie, do Ciebie wrócimy” (Lm 5, 21). Gorąco prośmy w naszych strapieniach o przetrwanie i odzyskanie pokoju serca.
Od nieprzyjaciela złośliwego broń mnie. W modlitwie Pańskiej dwie ostatnie prośby wołają o to samo: „i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego” (Mt 6,13). „Zło, o którym mówi ta prośba, nie jest jakąś abstrakcją, lecz oznacza osobę, Szatana, Złego, anioła, który sprzeciwił się Bogu. „Diabeł (dla-bolos) jest tym, który „sprzeciwia się” zamysłowi Boga i Jego „dziełu zbawienia” wypełnionemu w Chrystusie” . Pokusy szatańskie będą nas dotykać wprost lub przez otoczenie. Dlatego prosimy Pana Jezusa: „Od sideł szatańskich, wybaw nas, Jezu”. Słowem od ducha tego świata. „Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeżeli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. To wszystko bowiem, co jest w świecie: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu, pycha tego życia, nie pochodzi od Ojca, lecz jest ze świata” (1 J 2, 16). Ignacy będzie go często nazywał: „nieprzyjaciel natury ludzkiej” . Zbawia nas tylko Pan Bóg. Dlatego w każdej sytuacji duchowej zwracamy się z prośbą do Boga.
W godzinę śmierci mojej wezwij mnie i każ mi przyjść do siebie, abym ze świętymi Twoimi chwalił Cię na wieki wieków. Amen. Codziennie tyle razy prosimy o to Matkę Jezusa: „Módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej”. Codziennie o to prosimy w Eucharystii i to wielokrotnie. „O dobry Ojcze, daj nam swoim dzieciom, dziedzictwo życia wiecznego z Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją, z Apostołami i wszystkimi Świętymi w Twoim Królestwie, gdzie z całym stworzeniem wyzwolonym z grzechu i śmierci będziemy Cię chwalić przez naszego pana Jezusa Chrystusa, przez którego obdarzasz świat wszelkimi darami” .

Monday, November 14, 2011

Podziękowanie


W imieniu nowo powstającej Wspólnoty życia Chrześcijańskiego , starszych-dorosłych bardzo dziękuję za serdeczne i ciepłe przyjęcie ze strony już działających WżCh przy JOM w Chicago a także Ojców Jezuitów a w szczególności o.Jerzemu Karpińskiemu.

Grupa Ignis

Wspólnota Życia Chrześcijańskiego – grupa IGNIS.
„Ignis” przetłumaczone z łaciny znaczy „ogień”. Od tego właśnie słowa wywodzi się imię św. Ignacego z Loyoli – na jego duchowości opiera się formacja WŻCh.

Nasza grupa powstała ponad dwa lata temu, we wrześniu 2009 r., z inicjatywy o. Mirka. Pamiętam jak na pierwsze spotkanie przyszły cztery osoby. W ciągu tego czasu wiele osób „przewinęło” się przez nasza grupę. Część z nich rozeznała jednak, że ich miejsce jest gdzie indziej. Dlatego też w marcu tego roku zapadła decyzja, żeby połączyć dwie grupy: istniejąca już Ignis z nową grupą, która powstała we wrześniu 2010 r.

W pierwszym roku naszej przynależności do WŻCh każdy z nas przeszedł rekolekcje w życiu codziennym – tzw. Fundament. Obecnie cześć osób bierze udział w I tygodniu Ćwiczeń Duchowych –
również w życiu codziennym. W przyszłym roku planowane są ośmiodniowe rekolekcje w ciszy.

Spotykamy się w każdą niedzielę w Jezuickim Ośrodku Milenijnym. Wyjątkiem jest druga niedziela miesiąca, kiedy to odbywa się spotkanie całej Wspólnoty, czyli wszystkich grup, u ojców jezuitów przy Avers. Jest wtedy wspólnotowa Msza Św. i medytacja ignacjańska przy wystawionym Najświętszym Sakramencie, a po niej – wspólne świętowanie urodzin jubilatów z danego miesiąca :)

Na naszych spotkaniach, które prowadzi o. Mirek, zgłębiamy przede wszystkim duchowość ignacjańską. Ważne jej elementy ignacjański rachunek sumienia, medytacja ignacjańska, oraz reguły rozeznania duchowego.
Poza formacją duchową jest jeszcze miejsce na zaangażowanie apostolskie. Co to znaczy? Niektóre osoby działają jako wolontariusze – np. we wspólnocie „Jaśmin”. Rok temu udało nam się wspomóc akcję pomocy dla Misjonarzy Ubogich na Jamajce, robiąc zbiórkę żywności, leków, środków higienicznych. Część osób pomagała również w pakowaniu kontenera w kolejnej akcji. Poza tym, jako cała Wspólnota Życia Chrześcijańskiego w Chicago przygotowujemy czuwanie przed zesłaniem Ducha Świętego, coroczne czuwanie przed kliniką aborcyjna w ramach akcji „40 dni dla życia”, czy rekolekcje weekendowe w Camp Vista.

Każdy z nas stara się rozeznawać swoje własne powołanie, w tym szczególne powołanie do konkretnej służby w Kościele. Owocem tego jest chociażby fakt, że dwie osoby z naszej grupy zostały lektorami.
Obecnie Ignis liczy dziesieć osób. Każdy z nas jest inny, mamy rożne zawody, różne pasje, ale połączył nas i zgromadził razem Ktoś jeden – wyjątkowy – ... BÓG w Trójcy Jedyny.

Tuesday, November 8, 2011

Spotkanie

Najbliższe spotkanie Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego odbędzie się w
niedzielę, 13 listopada o godz. 18.00, na Avers. Zaproszeni są wszyscy
członkowie grup "In Via", "Lumen Verum", "Ignis" oraz nowej jeszcze
bezimiennej. Zaproszeni są szczególnie wszyscy, którzy chcą włączyć
się do WŻCh - dorośli i młodzi.
Spotkanie rozpocznie się Mszą świętą, następnie będzie modlitwa oraz
spotkanie organizacyjne, a ok. 19.30 rozpocznie się spotkanie
zapoznawcze przy ciastkach i napojach.

Czym nie są WŻCh ?

Czym nie są WŻCh?
Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego ------
Nie są wspólnotą terapeutyczną;
Nie są grupą wsparcia osób szukających pomocy;
Nie prowadzą dynamiki grupy;
Nie są kółkiem wzajemnej adoracji ani kółkiem adoracji księdza;
Nie są ....,
bo są grupą/wspólnotą ludzi, którzy osobiście podjęli odpowiedzialną
decyzję, by skorzystać z bogactwa duchowości ignacjańskiej dla
duchowego wzrostu w celu wypełnienia woli Bożej.

Saturday, November 5, 2011

Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego przy JOM

WSPÓLNOTY ŻYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO
Tworzą się nowe grupy Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego. W naszym Ośrodku odpowiedzialnym jest o. Mirosław Bożek i grupy prowadzą o. Superior Stanisław Czarnecki i o. Jerzy Karpiński. Najbliższe spotkanie wszystkich grup będzie miało miejsce w niedzielę, 13 listopada o godz. 18.00, na Avers /w trójkącie Irving Park-Pulaski-Elston/. Na początku będzie odprawiona Msza święta. Więcej informacji i wyjaśnień na stronie bloga: www.serce-sercu.blogspot.com (można tam także napisać i zadać pytanie)
Na to spotkanie zapraszamy wszystkich członków grup istniejących, a także tych, którzy chętnie się włączą.
Szczególne zaproszenie kierujemy do:
- Młodszych dorosłych
- Małżonków - żony i męża razem - którzy mają dzieci prawie pełnoletnie, pełnoletnie lub całkiem samodzielne.
- Małżonków, którzy nie mieli własnych dzieci w ogóle
- Małżonków, których współmałżonek jest już w niebie
- Pań i Panów po czterdziestce, z boleściami lub obolałych; „z przeżyciami”
- samotnych, którzy noszą obrączki „Single w obrączkach”
- Panny i Kawalerów, nie-młodych dorosłych

Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego
Są ruchem inspirowanym duchowością św. Ignacego z Loyoli. Tworzą chrześcijanie: mężczyźni i kobiety, dorośli i młodzież, z różnych grup społecznych, którzy pragną bardziej naśladować Jezusa Chrystusa i współpracować z Nim w budowaniu Królestwa Bożego, rozpoznając Wspólnotę Życia Chrześcijańskiego jako swoje osobiste powołanie w Kościele.
Obecne wspólnoty kierują się Statutami zatwierdzonymi przez papieża Pawła VI w 1968 roku. Pierwsza wspólnota powstała w 1563 roku i istnieje i działa po dzień dzisiejszy (nosi nazwę „Prima Primaria” - Pierwsza z pierwszych, a cały ruch, zatwierdzany przez Papieży, przez wieki nazywano Sodalicjami Mariańskimi). Więcej można najłatwiej znaleźć w Internecie: w języku polskim: www.wzch.org.pl/ po angielsku i w innych językach: http://www.cvx-clc.net/ po angielsku w USA: http://www.clc-usa.org/
Duchowość Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego
• opiera się na duchowości ignacjańskiej
• jest duchowością ludzi świeckich
• jest duchowością wspólnotową
W rozwoju duchowym pomagają nam
• rekolekcje ignacjańskie
• spotkania wspólnotowe z modlitwą i dzieleniem
• modlitwa, zwłaszcza ignacjański rachunek sumienia
• częsta Eucharystia
• podejmowanie działań apostolskich
• kierownictwo duchowe
Dążymy do tego, aby być kontemplatywnymi w dzialaniu - czyli abyśmy potrafili dostrzegać Boga we wszystkich rzeczach i wydarzeniach. Odczytywać Jego wezwania do nas i na nie odpowiadać.