Ojciec Ignacy w fundamencie pisze: "Człowiek jest stworzony, aby
Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił
duszę swoją" (Ćd 23). "Chwalić" Pana Boga znaczy przede wszystkim
dostrzegać i przyjmować od Boga wszelkie dary Jego miłości, nasycać się
nimi oraz dziękować za nie Dawcy wszelkiego dobra: O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi (Ps 8, 2); Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła (Ps 139, 14).
Jesteśmy stworzeni nie po to, aby Bogu coś dawać, ale przede wszystkim
po to, aby najpierw od Niego przyjmować i w duchu wdzięczności Go
błogosławić, wielbić i chwalić, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny
(Łk 1, 49). Św. Ignacy podkreśla w liście do siostry Teresy Rejadell,
że kiedy mówi ona: "Chrystus daje mi wielkie pragnienie służenia Mu", to
tak naprawdę chwali Boga: "Oddajesz chwałę Panu, ponieważ ujawniasz
Jego dary i przez to samo chlubisz się w Nim samym, ale to «chlubienie
się» nie jest chwaleniem siebie, gdyż nie sobie przypisujesz te łaski".
Przyjęcie przez nas daru naszego życia i całego wszechświata wyzwala
w naszym sercu pragnienie odpowiedzi miłością na Miłość. Formami
radosnej i wdzięcznej odpowiedzi jest postawa czci i służby Panu Bogu.
"Czcić" Pana Boga, znaczy uszanować i wypełnić Jego wolę, która nie jest
dla człowieka upokorzeniem, ale zawsze źródłem prawdziwego pokoju
i szczęścia. Cześć wobec Pana Boga wynika ze świadomości, że człowiek
stoi przed Bogiem chwały, Wszechmogącym Ojcem, który miłuje ludzi
nieskończoną miłością. Doświadczenie takiej miłości rodzi pragnienie
czci oddawanej Stwórcy i Panu, pragnienie spełniania wszystkiego dla
Jego czci i miłości. My miłujemy Boga, ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował (1 J 4, 19). Miłość zaś polega na tym, abyśmy postępowali według Jego przykazań (2 J 6).
"Służyć" Panu Bogu, to włączyć się z wielką wdzięcznością i mocą
w zbawczy plan Trójcy Przenajświętszej wobec człowieka i całego
wszechświata na wzór Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela. Służyć Panu
Bogu, to nie tylko szczerze modlić się do Niego, ale także podejmować
wszelkie dobre czyny z wdzięcznej miłości do Stwórcy. To na przykład
promowanie sprawiedliwości, praca zawodowa i zaangażowanie w rodzinie.
Przyjmowanie faktycznej miłości Boga Stwórcy i odpowiadanie na nią na
wzór Jezusa Chrystusa jest najgłębszym szczęściem człowieka, jego
zbawieniem.
więcej nahttp://www.deon.pl/religia/rozwoj-duchowy/fundament-i-cztery-tygodnie/art,16,wszystko-na-ziemi-jest-dla-czlowieka.html
No comments:
Post a Comment