Medytacja08> Ignacy wyrzeka się świata

"W wigilię święta /Zwiastowania/ Najśw. Panny w marcu 1522 roku udał się w nocy ukradkiem na poszukiwanie jakiegoś żebraka. Zdjąwszy z siebie całe ubranie oddał mu je, a przywdział upragnione odzienie /pielgrzymie/. Następnie uklęknął przed ołtarzem Matki Bożej z kosturem w ręce i spędził tam noc całą -już to klęcząc, już to stojąc". (Autob. 18)

 Noc z 24 na 25 marca, święto Zwiastowania, Wcielenia Jezusa.

Tajemnica Wcielenia: Bóg staje się człowiekiem, Słowo Boże staje się ciałem aby zamieszkać pośród nas.

To tajemnica Chrystusa przy współpracy Maryi: "Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego". Pielgrzym potwierdza konsekwencję tej tajemnicy. We wszystkim on chce być blisko Chrystusa. "On istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby być na równi z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi.(Flp 2, 6-7n).

            Również i on w swoim czasie pragnie ogołocić się. Ignacy odkrywa w spotkanym biednym samego Chrytusa. Temu biednemu przekaże to wszystko co posiada, łącznie ze swoim ubiorem, tak jak to uczynił św. Franciszek i zmieni swój ubiór na płócienny worek.

W momencie beatyfikacji św. Ignacego, brat pracujący na portierni (furcie zakonnej) w Montserrat oświadczył "Ten pielgrzym był pełen miłości dla Chrystusa".

Pytania dotyczące twojego życia:

1. Czy dzielisz się tym, co posiadasz (pieniędzmi, posiłkiem itp.) z twoją rodziną, przyjaciółmi i z tymi, którzy mają mniej od ciebie? W jakim stopniu troszczysz się o biednych? Czy zauważasz biednych w swoim otoczeniu?

2. Co zwycięża w tobie: pragnienie wzbogacenia się, czy zubożenia? Pragnienie "posiadania" czy "bycia"?

3. Czy czujesz się pociągnięty do bardziej zdecydowanego ogołacania się? W jaki sposób? Czy myślisz, że Chrystus wymaga tego od Ciebie?

4. Jakie wypowiedzi Chrystusa lub jakie przykłady z Ewangelii przyczyniły się do lepszego zrozumienia przez ciebie ubóstwa i umiejętności wyrzeczenia się siebie?

Memento

            "Trzeci rodzaj pokory. Ta pokora jest najdoskonalszą; a mianowicie zawiera w sobie pierwszy i drugi rodzaj pokory (patrz C. D. w P. W., t. II, s. 134 i poprzednie), a nadto w wypadku gdyby równa /przynajmniej była cześć i chwała Boskiego Majestatu, chcę i wybieram raczej ubóstwo z Chrystusem ubogim, niż bogactwo; zniewagi z Chrystusem pełnym zniewag, niż zaszczyty: i bardziej pragnę uchodzić za obłąkańca i głupca z powodu Chrystusa, choć jego pierwszego za takiego miano, niż być uważanym za mądrego i roztropnego na tym, świecie..." (C.D. 167)

Słowo Boże do medytacji Flp 2, 5-11