Sunday, January 27, 2013

Medytacja26>Ignacy znajduje dwóch przyjaciół, którzy stają się pierwszymi jezuitami



"W tym czasie przestawał z magistrem Piotrem Favre i z magistrem Franciszkiem Ksawerym, których potem pozyskał za pomocą Ćwiczeń (Duchownych) do służby Bożej.
W tym okresie studiów już go prześladowano tak jak przedtem. W związku z tym powiedział mu raz doktor Frago, że dziwi go ten spokój i to, że nikt nie robi mu żadnych przykrości. A on mu odpowiedział: To dlatego, że z nikim nie mówię o rzeczach Bożych. Ale po skończeniu kursu wrócimy do naszego zwyczaju". (Autob. 82)
            Oto dwóch nowych przyjaciół Pielgrzyma, dwóch absolwentów Uniwersytetu Paryskiego: Piotr Favre wywodzący się z Sawoi i Franciszek Ksawery z Navarry. Piotr Favre nie będzie żył więcej niż 40 lat. Całą pierwszą część swego życia przeżyje pomiędzy swymi pokornymi i głęboko wierzącymi wieśniakami. Drugą część swego życia po studiach w Paryżu będzie przeżywał jako towarzysz Jezusa, razem z Ignacym i kilkoma innymi, w trudnościach apostolskich i misjach zleconych przez Papieża. Dwudziestoletni Piotr Favre spotka Ignacego w Paryżu jako studenta, od lat dojrzałego, pokornego, o silnej woli, systematycznego Hiszpana. Zgadzając się na powtarzanie jego (Ignacego) nauk, sam przystaje do jego szkoły, aby być jego pierwszym uczniem i przyjacielem. Podążałem za tym, opowiada Piotr Favre, w życiu wspólnotowym: to samo mieszkanie, ten sam stół, ta sama torba, "wszystko po to, aby stał się moim mistrzem w sprawach duchowych".
Favre jest pierwszym z towarzyszy wyświęconym kapłanem, przed którym Ignacy (w 1534 roku na Montmartre) złożył swoją profesję zakonną w formie pierwszych ślubów. Favre staje się następnym pielgrzymem przez miłość do Jezusa Chrystusa. Dzięki Ignacemu posiadł zdolność mówienia o rzeczach duchowych bez fałszywej pokory. Teolog, egzegeta, święty, dla powyższych ideałów zdobywa innych towarzyszy. Pozostał po nim tom jego korespondencji oraz pamiętnik duchowy.

Pytania dotyczące twojego życia
1. Co według ciebie charakteryzuje powołanie zakonne?
2. Co przede wszystkim pociąga cię w tym powołaniu?
3. Co jest dla ciebie przeszkodą? Czego w nim nie pojmujesz?

Memento

            "Chociaż ponad wszystko należy cenić usilną służbę Bogu, Panu naszemu, z czystej miłości, to jednak powinniśmy wielce pochwalać bojaźń Jego Boskiego Majestatu". (Ć.D. 370)

Słowo Boże do medytacji - Ef 1, 15-23.

No comments:

Post a Comment