"Jego sposób postępowania
podczas układania Konstytucji był taki, że codziennie odprawiał mszę św. i
przedstawiał Bogu dany punkt, nad którym wtedy pracował, i modlił się w tej
sprawie. A zawsze modlił się i odprawiał mszę św. ze łzami" (Autob. 101)
Ignacy jest wielkim mistykiem,
człowiekiem komunikowania się i stałego obcowania z Bogiem. Jest również
prawdziwym liderem, rządzącym w sposób duchowy, ale bez
"spirytualizmu", w sposób ojcowski, ale bez "paternalizmu".
Ponadto Pan, aby go wesprzeć posyła ludzi wielkich pośród towarzyszy:
"Laynez ukazuje się jako inteligencja Ignacego, Nadal jako jego serce,
Polanco jako jego prawa ręka." Jest to charakterystyka Towarzystwa, które
ma być ciałem jednolitym, pomimo rozproszenia w całym świecie. Dlatego właśnie
Ignacy troszczył się w sposób szczegąlny o długą formację swoich ludzi. Jako
ojciec swoich towarzyszy chciałby, żeby czymś wystarczającym dla nich było
wewnętrzne prawo miłości: jednak czuje się zobowiązany do pisania Konstytucji,
aby lepiej podtrzymać ich wiarę w służbie Panu. Konstytucje są jak kręgosłup
Ciała Towarzystwa, ukierunkowane na służbę wierze i promocję sprawiedliwości.
Wspólnota "przyjaciół w Panu", jezuici współcześni nadal podążają
śladami pozostawionymi przez Pielgrzyma w Kościele, przez Ćwiczenia Duchowne a
przede wszystkim przez Konstytucje.
Pytania
dotyczące twego życia.
1.
Jak rozumiesz bycie "towarzyszem Jezusa" w służbie wiary i
sprawiedliwości?
2.
Czy znasz osobiście jezuitów lub wspólnotę jezuicką? Czy stawiałeś im pytania
odnośnie ich życia?
3.
Towarzysząc Ignacemu w jego pielgrzymowaniu, co zatrzymasz jeko integrującą
zasadę twego życia.
Memento
Zabierz, Panie i przyjmij całą
wolność moją, pamięć moją i rozum, i wolę całą, cokolwiek mam i posiadam. Ty mi
to wszystko dałeś - Tobie to, Panie oddaję. Twoje jest wszystko. Rozporządzaj
tym w pełni wedle swojej woli. Daj mi jedynie miłość twą i łaskę, albowiem to
mi wystarczy. (CD 234)
Słowo
Boże do medytacji - J 21,15-22
No comments:
Post a Comment